Przed kilkoma tygodniami napisałem:

Nieznajomość prawa nie zwalnia od jego przestrzegania. W rozważanym przypadku nastąpiło naruszenie prawa obywatela do informacji publicznej. BIP jako podstawowe źródło zapoznania się z informacją publiczną zostało przez ustawodawcę uznane jako rozwiązanie racjonalne, gdyż zapoznanie się z informacjami publicznymi w postaci stron www realizuje podstawowe założenia prawa dostępu do informacji.

Udzielenie informacji nie ma formy decyzji administracyjnej czy postanowienia, jeżeli więc strona wystąpiła z pisemnym wnioskiem o udostępnienie informacji wówczas nieudzielenie tej informacji, jest niedopuszczalne.
Możliwe jest wniesienie skargi na bezczynność organów administracji w sprawach o udzielenie informacji publicznej, przy czym nie jest to uzależnione od uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.

Uprawniona wydaje się teza, która głosi, że najbardziej absurdalne decyzje podejmowane są wtedy, gdy wszelkimi sposobami chce się zaradzić pewnym niepowodzeniom. Wówczas jednak na bazie rozmijania się z prawdą zwiększa się ich wymiar i jedna drobna wpadka przybiera formy katastrofy.

Absurdalność sytuacji ujawnia się w swoistej próbie siłowej.  Siatka pojęciowa wywodząca się z zapisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nie pozostawia złudzeń. Dokumenty, o które wnioskował Pan Sławomir Kubiś podlegają zapisom ustawy, które są jasne, precyzyjne i niepodlegające dyskusji. Rzeczą zdumiewającą jest fakt, że dotychczas nie pojawiły się one na BIP PG w Porąbce. Rzeczą wyjątkowo zdumiewającą jest fakt skonstruowania pisma, w którym obywatel wnioskuje o przestrzeganie prawa ze strony organu publicznego, który z definicji sprawując władzę winien bezwzględnie podporządkować się zasadzie praworządności - organy administracji działają na podstawie i w granicach prawa.
Art. 23b. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej:
1. Informacje publiczne są udostępniane w celu ich ponownego wykorzystywania bez ograniczeń warunkami i bezpłatnie.
Art. 23e.
1. Udostępnienie informacji publicznej w celu ponownego wykorzystywania nie może wprowadzać ograniczenia korzystania z tej informacji przez innych użytkowników

Rzeczą skandaliczną jest łamanie Art. 1. i Art. 2. ustawy oraz kuriozalnego zapisu „Dostęp do informacji publicznych będących w posiadaniu Gimnazjum w Porąbce, a nieudostępnionych w biuletynie można uzyskać zwracając się do dyrektora Gimnazjum w Porąbce”. Znaczy to ni mniej, ni więcej jak tylko to, że stan absurdalny wymagany przepisami wprowadzonymi bez prawnych podstaw jest niezgodny ze stanem pożądanym narzuconym przez dyrektor PG w Porąbce.

Wydaje się, że ulega potwierdzeniu teza o obawach przed transparentnym trybem sprawowania władzy, które zawsze budzą podejrzenia. Sytuacje nie wydaje się jednoznacznie skomplikowana i nierozwiązywalna. W polskiej administracji publicznej istnieją organy wyższego stopnia władne w znaczeniu procesowym podjąć stosowne decyzje. Tym samym wydaje się, że potwierdzona zostaje teza o zupełnej niemocy miejscowego organu wykonawczego – wójta, za którego decyzje podejmują instytucje wyższego stopnia.

Po każdym posiedzeniu komisji lub sesji RG dopóty pojawiać się będą spekulacje, dopóki do  powszechnego użytku nie zostaną przygotowane protokoły z posiedzeń. Wydaje się więc, że koniecznym jest przygotowanie rzeczowych i wiernych protokołów, aby „radny” nie mógł wytwarzać „sztucznej mgły”.

Poza tym należy domniemywać, że zasadnym staje się pogląd o publicznym wypowiedzeniu się na temat swojego wyboru bądź podniesieniem ręki za lub przeciw w okolicznościach wszystkich głosowań z definicji nazywanych jawnymi. Taka transparentność niweczy skutki „sztucznej mgły„, a każda osoba zainteresowana przebiegiem oraz skutkami polityki lokalnej swe poglądy opiera na faktach, a nie na pohukiwaniu jednego z radnych.

Przytaczanie konkretnych rozwiązań funkcjonujących w RG Kęty, jak należy przypuszczać razi swoją przejrzystością, rozwiewa „sztuczną mgłę”, co nie jest zbieżne z interesami opcji dominującej w RG Porąbka. Konstatuję, że na tej płaszczyźnie można mówić o „prywatnym państwie”, czyli poglądach lub ich braku, większości radnych wybranych z KWW RPW.  Nieznacznie tylko śledząc zasady gry obowiązujące w RG Porąbka nawet niewprawny obserwator ma szansę dostrzec polityczną walkę, która opanowała nie idee, ale konkretne persony. Wątpliwości i dociekania nielicznej grupy radnych znanych z imienia i nazwiska są zinstytucjonalizowane ustrojem demokratycznym, więc ich piętnowanie i obśmiewanie jest niezgodne ze standardami demokratycznego państwa. Postawa wątpiąca, zwłaszcza jeśli wynika z założeń opozycyjnych wobec opcji rządzącej nie narusza zasad gry politycznej. Natomiast wydaje się, że postawa bierna, polegająca na zdobyciu i utrzymaniu mandatu, bez wpływu na jakość sprawowanej władzy, przy jednoczesnym ograniczeniu możliwości działania, zneutralizowaniu lub zniszczeniu oponenta jest niedopuszczalna.

Użytkowniku o nicku Wloscianin, czy nie nasuwa  Ci się przypuszczenie, że mogłeś zostać zmanipulowany, a przez to podążasz uliczką zmierzającą do ściany płaczu? W swoich wypowiedziach nie ukrywasz niechęci do konkretnych osób i konkretnych nicków, a jednocześnie twierdzisz, że „Nie ma znaczenia kto pyta”. W swoim ostatni poście stosujesz wtrącenia, mogące uchodzić za nieznośne, by po chwili wypowiadać się w zupełnie innym, nienapastliwym tonie. Czy to jest potwierdzenie tezy o braku znaczenia autora dowolnej wypowiedzi?

Nie czytając, tracisz pole do polemiki z mentalnym przeciwnikiem. Rozmowa z osobami o zbieżnych poglądach nic nie wnosi do tematu. Ciekawe są rozbieżność w punktach widzenia, tam tworzy się esencja demokracji i wolności słowa. Trudność polega tylko na zrozumieniu piękna różnic i możliwości pozostania przy swoich przekonaniach. To dla wielu Polaków trudna lekcja do odrobienia.

Poza tym jest jeszcze jeden szczegół, który możliwe, że umknął Twojej uwadze. Jaką masz gwarancję, że rozmawiasz z dwoma osobami. Skąd masz pewność, że wypowiedzi wieszcza i rodzica nie rodzą się w tym samym umyśle. I czy wobec tego, niesprawdzonego przeze mnie poglądu, ale prawdopodobnego uprawniona staje się teza o prywatnych uprzedzeniach, które determinują z Twojej strony brak obiektywizmu w rozmowach z niektórymi jak to ktoś napisał „bytami wirtualnymi?”

Małe, hermetyczne społeczności, a taką niewątpliwie jesteśmy rządzą się swoimi, często trudnymi do zaakceptowania przez prawo zasadami. Przypadek radnego, który rzekomo prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości jest tego przykładem. Choć prawo precyzyjnie stanowi…:

Art. 178a. k.k. § 1. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi na drodze publicznej lub w strefie zamieszkania inny pojazd niż określony w § 1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

… stosowane są próby przeoczenia odpowiedzialności za występek, by po trzech miesiącach pracodawca nie mógł prawomocnie zdyscyplinować podwładnego. Jednak w przypadku RG i radnego zasada z k.p. nie ma zastosowania. W dniu ogłoszenia prawomocnego wyroku wygasa mandat radnego. W przypadku radnego SN jest to tylko kwestią czasu jednak niekorzystne wrażenie polegające na próbie zatarcia występku ściganego z paragrafów k.k. na pewno będzie wykorzystane przez gminną opozycję. I tego kosztu nie biorą pod uwagę przedstawiciele aktualnych władz, niejako wystawiając się na ostrzał krytyki.

W małych, hermetycznych społecznościach uczestniczenie w życiu publicznym i wyrażanie zróżnicowanych poglądów jest wprawdzie zagwarantowane prawem, lecz niedopuszczalne lokalnym obyczajem. Metodą jest ostracyzm, zasady bezwzględnego posłuszeństwa wobec szeroko rozumianych władz, sztampa. Kto nie mieści się w szablonie jest inny. Te same słowa nabierają innego wymiaru jeśli weźmie się pod uwagę właściciela ust. W różnych miejscach na forum już o tym mówiono.

Czy to nauczyciel, czy radny, jeśli zagraża lokalnej polaryzacji sił jego wykształcenie staje się obciążeniem. Rozumiem rozgoryczenie Pani Marty, sam wielokrotnie doznałem bólu współistnienia z lokalną „elitą”. Jeśli mogę doradzać, to proszę zacząć hodować skórę odpowiedniej grubości tak, by po wygranych sprawach w sądzie zwycięzcy nauczyciele mieli poczucie, że ich wysiłek nie poszedł na marne.  I proszę też dostrzec pozytywne strony zmian społecznych, których jesteśmy świadkami – władza wyraźnie czegoś się obawia.  Pomówienia i zwykłe oszczerstwa nie powinny determinować decyzji ludzi wykształconych. Nawet w Gminie Porąbka.

Jest bardzo wiele do naprawienia, tak wiele, że mniejszość w RG nie sprosta wyzwaniom, ale drodzy państwo, co macie do stracenia? Pomyślcie o instytucjach kontrolnych, które mogą Wam pomóc w określeniu i realizacji celów jakie przyświecały Wam, gdy szliście do wyborów.
Dziś znam w gminie tylko dwie osoby, których zasadne skargi odnoszą skutki. Rzadko są to skutki zabezpieczające interes bezpieczeństwa tych panów, obaj są beneficjentami gminnego wykluczenia, swego rodzaju społecznego bojkotu. Ale ich poczynania są bacznie przez mieszkańców obserwowane, którzy, choć nie wypowiadają się wprost i nie korzystają ze swoich praw mają swoje zdanie. I jest ich wielu, bardzo wielu.

Całe zamieszanie wokół bazy w gimnazjum ma zdecydowane aspekty prawne. Poniżej pierwszy.
Przepis art. 54 k.k.s. penalizuje zachowanie podatnika, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie.
Czynem zabronionym jest zaniechanie ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub złożenia deklaracji podyktowane chęcią uchylenia się od opodatkowania. Przepis art. 54 k.k.s. penalizuje jedynie nieujawnienie w ogóle właściwemu organowi, w tym także nieuczynienie tego w terminie - gdy ustawa podatkowa to przewiduje – przedmiotu opodatkowania lub podstawy opodatkowania bądź niezłożenie wymaganej dla takiego ujawnienia deklaracji podatkowej.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług w świetle art. 5 u.p.t.u. jest: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

Drugi dotyczy przepisów PPOŻ, za których brak respektowania grożą poważne konsekwencje.

Większość radnych, jak się wydaje nie ma bladego pojęcia o roli, jaką pełni w gminnych strukturach. Wystarczy przejrzeć protokoły z sesji RG i jednoznacznie stwierdzić kto się wypowiada mądrze i kompetentnie, kto plecie, przepraszam za kolokwializm „bzdury”, kto mówiąc nie ma nic do powiedzenia, a kto nie wypowiada się w ogóle. Wszyscy zaszeregowani są tym samym wynagrodzeniem, lecz wielu ma rozbrajający obłęd w oczach.

Ciekawi mnie debata RG związana z poniższym pytaniem. Prócz pytania podaję podstawy prawne niezbędna do podjęcia odpowiednich decyzji.
Czy w trakcie trwania kadencji rada gminy może obniżyć wynagrodzenie wójta bez jego zgody?
Pogląd w tej sprawie wyraził Sądu Najwyższy w wyroku z dnia 9 czerwca 2008 r., II PK 330/07, OSNP 2009, nr 21-22, poz. 278. W ocenie SN pracodawca zatrudniający pracownika samorządowego z wyboru ma możliwość swobodnego ustalania wysokości jego wynagrodzenia w granicach określonych przez ustawę o pracownikach samorządowych oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów. Stosunek pracy pracownika samorządowego z wyboru jest szczególnym stosunkiem pracy ściśle związanym z pełnioną przez niego funkcją publiczną. Jedynym organem uprawnionym do oceny jakości świadczonej przez wójta pracy jest rada gminy jako organ stanowiący i kontrolny gminy. Odebranie radzie gminy kompetencji do ustalania wysokości wynagrodzenia wójta w zależności od ilości i jakości świadczonej przez niego pracy podważałoby jej ustawowe kompetencje. Umieszczenie regulacji prawnej dotyczącej ustalania wynagrodzenia wójta w samorządowej ustawie ustrojowej i przyznanie radzie gminy kompetencji do podejmowania rozstrzygnięć w tym zakresie oznacza, że ten element stosunku pracy wójta jest definiowany jednostronnym władczym oświadczeniem woli organu stanowiącego gminy, działającego za pracodawcę (art. 31 k.p.).
Do powyższego poglądu przychylił się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 marca 2010 r., II OSK 14/10, LEX nr 597252. To niekorzystne dla włodarzy samorządowych stanowisko obecnie zwyciężyło w orzecznictwie.

Sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnienie obowiązku szkolnego. Droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

1)    3 km – w przypadku u uczniów klas I – IV szkół podstawowych,
2)    4 km - w przypadku u uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów.

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły przekracza powyższe odległości, gmina ma zapewnić mu bezpłatny transport i opiekę w czasie przewozu. Alternatywą jest zwrot kosztów przejazdu z domu do szkoły i z powrotem środkami komunikacji publicznej.

Wydaje się słuszny pogląd, że utrzymaniem gimbusa winni zająć się rodzice, których dzieci, ze względu na miejsce zamieszkania nie spełniają warunków u.s.o. z art. 17 [Sieć szkolna]. Wobec powyższego gmina wywiązuje się z obowiązków prawnych, a pewna grupa rodziców partycypuje w kosztach utrzymania gimbusa.

Wysokość pensji wójta gminy kształtowana jest uchwałą RG. Do radnych więc należy kierować słowa oburzenia na wysokość dochodów najważniejszych funkcjonariuszy gminnych. Inną kwestią jest fakt, czy ci funkcjonariusze zasługują sobie na, jak się wydaje rozdmuchane apanaże oraz w jaki sposób można dotrzeć do rzędu ich wielkości.

Oczywiście, że nie. Trafniejszym jednak wydaje się sformułowanie - wyrażenie opinii dotyczącej zawarcia porozumienia międzygminnego z Gminą Bielsko – Biała na realizację itd…
Daje się wówczas głosującym radnym złudną wolność orzekania w zgodzie z własnymi poglądami i interesami mieszkańców, a nie z doktryną wynikającą z treści projektu uchwały. Złudną, ba jak się wydaje w rozmowach kuluarowych wszystko zostaje jednoznacznie ustalone. I to naturalne. Jednak doniosłość podejmowanych na naszych oczach decyzji wskazywać może na szczególną odpowiedzialność. Można więc wysuwać hipotezy, na mocy których obnaża się miałkość i brak kompetencji niektórych osób zasiadających w RG.

Najbliższe głosowania są arcyciekawe. Lojalność oznacza wystąpienie przeciw mieszkańcom. Głos za poprawkami i przeciw porozumieniu burzy harmonię w szeregach zależnych wobec wójta i sekretarza. Wydaje się, że dla wielu radnych nie ma dobrych rozwiązań.
Na koniec proszę o umieszczenie na forum informacji o decyzjach podjętych na najbliższej sesji.

Zachowanie osoby, o której państwo wzmiankujecie wypełnia znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 K.k.: kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.
Zgodnie z treścią art. 115 § 16 pkt 1 K.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
Należy przypuszczać, że tytułem środka karnego za jazdę po pijanemu sąd orzeknie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów na okres od roku do 10 lat (art. 39 pkt 3 K.k.). Jest to obowiązkiem sądu, jeśli pojazd prowadzono w stanie nietrzeźwości (art. 42 § 2 K.k.). Orzekając ten zakaz, sąd nakłada na skazanego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do jazdy. Co bardzo ważne, do chwili wykonania obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie (art. 43 § 3 K.k.)
Przyczyny wygaśnięcia mandatu radnego zostały wymienione w art. 190 ust. 1 ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. Wygaśnięcie mandatu radnego stwierdza rada w drodze uchwały.  Uchwała rady gminy stwierdzająca wygaśnięcie mandatu radnego ma charakter deklaratoryjny. Oznacza to, że momentem, w którym nastąpiło wygaśnięcie mandatu, jest data zdarzenia wywołującego ten skutek, np. uprawomocnienie się wyroku skazującego.
Uchwałę stwierdzającą wygaśnięcie mandatu radnego (rozstrzygnięcie nadzorcze w tej sprawie) dostarcza się niezwłocznie komisarzowi wyborczemu (art. 190 ust. 4 ordynacji). Stanowi ona podstawę do uzupełnienia wakatu w radzie.
Słusznym wydaje się pogląd,  że w przedmiotowej sprawie osoba traci prawo wybieralności w wyniku skazania za popełnienie przestępstwa umyślnego, co jest wystarczającą podstawą do wygaśnięcia mandatu radnego.

Czy taka osoba powinna  stwierdzić  swoją kolizję z prawem? Zgodnie z literą prawa tak, gdyż przed podjęciem uchwały o wygaśnięciu mandatu należy umożliwić radnemu złożenie wyjaśnień.  Kwestie moralne mogą być tematem rozważań pozaprawnych, a uzależnione są od poziomu lokalnego kumoterstwa lub mocy sprawczej domniemanej lokalnej opozycji.

Teza słuszna, dlatego proszę zwrócić uwagę na tryb, w którym się wypowiadam. Pozwólmy Temidzie spowodować skutki prawne, a jednocześnie weźmy pełną cywilną odpowiedzialność za prywatne poglądy. Za kilka tygodni zapadną pierwsze prawomocne wyroki, które mogą grozić kolizją z celem i przedmiotem czysto teoretycznych rozważań prawno – administracyjnych. Czy aktywiści aktualnego charakteru sporu zdobędą się na odmianę swych poglądów i spowodują  zmianę w obszarach swej czysto teoretycznej działalności?

Z czysto zawodowych powodów swe zapatrywania przedstawiam w formie przypuszczeń, choć praktyka podpowiada mi, że sprawa zwolnień nauczycieli znajdzie swój szczęśliwy finał w postaci korzystnych dla powodów prawomocnych wyroków sądu. Zachęcam do pogodzenia się z tym faktem oraz do budowania nowego systemu wartości niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania organu prowadzącego, j.s.t., RG i WG.